چقدر این خطبه ی حضرت امیر(ع) مشابه با مردم روزگار ماست...
خدا شما را رحمت کند، بدانید که همانا شما در روزگاری هستید که گوینده حق اندک، و زبان از راستگویی عاجز، و حق طلبان بی ارزشند، مردم گرفتار گناه، و به سازشکاری هم داستانند، جوانشان بداخلاق، و پیرانشان گناهکار، و عالمشان دورو، و نزدیکشان سودجویند، نه خردسالانشان بزرگان را حرمت می نهند و نه توانگرانشان دست مستمندان را می گیرند.
((خطبه ٢٣٣ نهج البلاغة))
مولا علی (ع) :
همانا من شما را از دلبستن به سرگرمی ها و لذات فانی و زودگذر دنیا برحذر میدارم زیرا این لذات در نفس انسان شیرین و با شهوتها آمیخته گشته و در لباس آرزو خود را نشان میدهد ولی بدانید شادی دنیا دوام ندارد وپایان می پذیرد و کسی از اندوه آن ایمن نیست و لذات آن بسیار دگرگون شونده و ناپایدار و زیان رساننده اند و آنگاه که به دست آرزومندان افتاد و با خواهشهای نفسانی آنان دمساز شد می نگرند که جز سرای بیش نیست که بیننده را فریب داده
* و خدای متعال درباره اش فرموده سوره کهف آیه 45 :
زندگی دنیا مانند آبی است که از آسمان فرو فرستادیم و بر زمینی رسید و از آن زمین گیاهی روئید و سبز شد و پس از مدتی کوتاه آن گیاه زرد و خشک گردید.
" نهج البلاغه خطبه 111 "
